Psalm 74
1. Waarom, o God, verstoot U voor altijd
en brandt uw toorn zo fel in uw mishagen?
Waarom geeft U ons zoveel leed te dragen?
Gedenk uw volk, de schapen die U weidt.
en brandt uw toorn zo fel in uw mishagen?
Waarom geeft U ons zoveel leed te dragen?
Gedenk uw volk, de schapen die U weidt.
2. Gedenk toch uw gemeente als weleer,
door U verlost en daarna vast bevestigd
op Sion, waar uw woning was gevestigd.
Kent U, o God, uw erfdeel dan niet meer?
door U verlost en daarna vast bevestigd
op Sion, waar uw woning was gevestigd.
Kent U, o God, uw erfdeel dan niet meer?
3. Treed nader, Heer, zie de verwoesting aan,
de vijand heeft uw huis in puin geslagen.
Zijn brallend leed weerklonk er vele dagen.
Hij mocht daar bij zijn zegevaandel staan.
de vijand heeft uw huis in puin geslagen.
Zijn brallend leed weerklonk er vele dagen.
Hij mocht daar bij zijn zegevaandel staan.
4. Als kreupelhout, versplinterd door de bijl,
zo werd door hen het lofwerk der panelen
verbrijzeld met hun hamers en houwelen.
Zo werd ontwijd de woning van uw heil.
zo werd door hen het lofwerk der panelen
verbrijzeld met hun hamers en houwelen.
Zo werd ontwijd de woning van uw heil.
5. Zij staken, Heer, uw heiligdom in brand,
om tot de grond uw naam zo te ontwijden.
Zij spraken af: laat ons dit volk kastijden.
Door vuur verging elke godshuis in het land.
om tot de grond uw naam zo te ontwijden.
Zij spraken af: laat ons dit volk kastijden.
Door vuur verging elke godshuis in het land.
6. Wij zien bij ons uw tekenen niet meer.
Niet één profeet is ons tot troost gebleven.
Zijn wij dan aan de vijand prijsgegeven?
Hoe lang zal hij uw naam nog honen, HEER?
Niet één profeet is ons tot troost gebleven.
Zijn wij dan aan de vijand prijsgegeven?
Hoe lang zal hij uw naam nog honen, HEER?
7. Waarom houdt U, o Heer, terug uw hand,
uw rechterhand, die altijd heil bewerkte?
Strek hem toch uit! Bent U niet onze sterkte!
Verdelg de vijand, drijf hem uit het land.
uw rechterhand, die altijd heil bewerkte?
Strek hem toch uit! Bent U niet onze sterkte!
Verdelg de vijand, drijf hem uit het land.
8. En toch is God vanouds mijn God en Heer,
mijn Koning die verlossing bracht op aarde
en overal zijn werken openbaarde,
die Israël verloste telkens weer.
mijn Koning die verlossing bracht op aarde
en overal zijn werken openbaarde,
die Israël verloste telkens weer.
9. U hebt de zee gekliefd, Heer, door uw kracht,
ook Leviatans koppen daar gespleten,
de draken in de zee uiteengereten
en die als aas naar de woestijn gebracht.
ook Leviatans koppen daar gespleten,
de draken in de zee uiteengereten
en die als aas naar de woestijn gebracht.
10. Uw almacht deed ontspringen beek en bron
en sterke stromen deed U toch verdrogen.
Ook dag en nacht bestaan door uw vermogen,
U schiep de hemellichten en de zon.
en sterke stromen deed U toch verdrogen.
Ook dag en nacht bestaan door uw vermogen,
U schiep de hemellichten en de zon.
11. U die eertijds de grens van zee en land
bepaald hebt in vrijmachtig welbehagen,
U schiep de zomer- en de winterdagen,
de jaargetijden houdt U, Heer, in stand.
bepaald hebt in vrijmachtig welbehagen,
U schiep de zomer- en de winterdagen,
de jaargetijden houdt U, Heer, in stand.
12. Gedenk dit, Heer, de vijand smaadt uw eer.
Geeft aan het roofdier toch uw volk niet over,
uw tortelduif niet aan de brute rover.
Wil de verdrukten niet vergeten, HEER.
Geeft aan het roofdier toch uw volk niet over,
uw tortelduif niet aan de brute rover.
Wil de verdrukten niet vergeten, HEER.
13. Aanschouw, o Heer, aanschouw toch uw verbond.
Het land is vol geweld in donkre holen.
Houdt U voor de verdrukte niet verscholen,
leg hem opnieuw een lofzang in de mond.
Het land is vol geweld in donkre holen.
Houdt U voor de verdrukte niet verscholen,
leg hem opnieuw een lofzang in de mond.
14. Sta op, o God, beslecht uw eigen zaak.
Gedenk de smaad van wie U dwaas bestrijden
en het getier dat klinkt van alle zijden.
Vergeet het niet! Sta op, o God, ontwaak!
Gedenk de smaad van wie U dwaas bestrijden
en het getier dat klinkt van alle zijden.
Vergeet het niet! Sta op, o God, ontwaak!